Van een koude kermis
Er zijn van die onderwerpen waarvan het heel moeilijk is verlost te worden. De bezetenheid van Donald de Waanzinnige bijvoorbeeld. Ik doe mijn uiterste best er niet voortdurend op te letten, maar de man weet elke keer de aandacht naar zich toe te trekken met een uitspraak of tweet waarvan de honden geen brood lusten. Hoe kan ik een Amerikaanse president negeren die zijn aanhangers opzweept om luid te roepen dat rivaal Joe Biden en diens familieleden moeten worden opgesloten in de gevangenis? Dat lukt niet. In de bakermat van de democratie hebben de gekken het gesticht overgenomen. Vladimir Poetin mag dan een dictator zijn, hij heeft ze tenminste nog allemaal op een rijtje staan. Om jaloers op te worden is het. Veel zal mijn spartelen wel niet uithalen, maar ik moet het er in elk geval over hebben. Niemand zal later kunnen zeggen dat ik heb zitten slapen.
Het ergste is nog dat ik vrees voor een soort masterplan. Trump stoomt zijn aanhangers alvast klaar voor het laatste oordeel. Mocht zijn opponent de verkiezingen toch winnen, dan weten zij wat er moet gebeuren. Iedereen zal begrijpen dat Trump gehoor moet geven aan de wil van het volk, als dat volk schreeuwt om een grote schoonmaak met harde hand. De Turkse president Erdogan heeft het goede voorbeeld gegeven, dus moet het een Amerikaanse leider zeker lukken. En als het eenmaal zover is, geef ik geen vijf centen voor onze kansen hier in West-Europa de vlam van het gezonde verstand brandend te houden.
Een ander terugkerend thema is de puinhoop die Henk Krol van zijn politieke leven weet te maken. Hij is de spreekwoordelijke man van de twaalf ambachten en de dertien ongelukken, die moeiteloos van de ene ramp naar de volgende dribbelt. Het enige positieve wat ik ervan kan zeggen, is dat hij er weinig onherstelbare schade mee zal aanrichten. In Nederland houden wij de waanzin toch liever binnen de perken.
Waakzaamheid blijft echter geboden. De balans kan zomaar naar Amerikaans voorbeeld in ons nadeel omslaan. Volgens een uitgelekte e-mail heeft Henk Krol slaande ruzie met zijn voormalige kompaan Henk Otten. Hij stapt zelfs uit de onlangs door hemzelf opgerichte partij. Een besluit waarvan Henk Otten op zijn beurt weer geen moment wakker ligt. Steeds duidelijker wordt wie het bij de Partij voor de Toekomst echt voor het zeggen heeft. Precies zoals ik dat al eerder voorspelde. Nu is het alleen nog wachten op de onthulling dat Henk Otten inderdaad de roepende in de woestijn voor Harry Mens is. Het klinkt misschien vergezocht, maar dat dachten de meeste Amerikanen ook toen werd gewaarschuwd voor wat er aan zat te komen. Van een koude kermis thuiskomen, noemen ze zoiets.
