Cursus

Het is gevaarlijk om te zeggen, je gaat door een foute uitlating tegenwoordig zo op de zwarte lijst, maar ik heb het even helemaal gehad met uitgevers. Wie de schoen past staat het vrij hem aan te trekken. Ik kan best tegen een geintje, maar twee negatieve ervaringen op één dag is zelfs voor mij te veel van het goede. De ene uitgever reageert op het door mij toegezonden manuscript met een poging me te strikken voor een cursus en de andere uitgever beweert in een interview met droge ogen dat schrijvers het tijdens de onderhandelingen absoluut niet over een voorschot mogen hebben. Doen ze dat wel, dan kunnen ze een contract vergeten.

Het is de moderne tijd, neem ik aan. Je doet er weinig aan. Vroeger was een uitgever iemand die boeken uitgaf. Schrijvers die aanklopten kregen meestal nul op het rekest, maar ze hoefden er in ieder geval niet ook nog voor te betalen. En de schrijvers die wel door de strenge selectie kwamen kregen een contract met afspraken over het te ontvangen voorschot. Wat uitgevers op de eerste boeken toelegden, hoopten ze later terug te verdienen.

Waarschijnlijk zijn de uitgevers van het oude stempel er nog wel, maar ze willen niets meer te maken hebben met beginnelingen zoals ik. Ze trekken zich terug in hun bastion met de gevestigde garde en laten een gat achter waar moderne uitevers maar wat graag in willen springen. Eerst even naar een cursus, tegen betaling uiteraard, en daarna nog een masterclass om de zaak helemaal op scherp te stellen. Anders dan de beginnende schrijver denkt, gaat het namelijk allang niet meer primair om het uitgeven van boeken.

Persoonlijk vind ik het een trieste ontwikkeling. Als het echt op deze manier moet, dan kan ik mijn volgende boeken net zo goed ook in eigen beheer uitgeven. Aan de man brengen moet ik ze sowieso zelf, want de moderne uitgever verwacht bij een manuscript ook een uitgewerkt promotieplan. In dat geval kan ik net zo goed zelf voor uitgever spelen. ‘Wordt het geen tijd voor een leuke cursus in een prettige omgeving?’, vraag ik aan mezelf. Het welbevinden van de bij mij onder contract staande auteur gaat mij aan het hart. Tenslotte wil ik niet de verdenking op me laden dat ik ouderwets ben.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Cursus

Boek aan een touwtje

Van het podium

Nog een flesje

Noten en geveinsd fatsoen

Gillende sirenes