Een tweede leven
In het rek met boeken ontdek ik het vijfde deel uit de Millenniumreeks. Het verbaast me, want voor zover ik weet is de schrijver gestorven en dus niet in staat tot het produceren van boeken. Een kritische tweede blik geeft me gelijk. Het blijkt te gaan om een verhaal dat verder gaat waar Stig Larsson is gestopt. Met een vieze smaak in mijn mond zet ik het boek terug. Aan nepverhalen over het leven van Lisbeth Salander en Mikael Blomkvist ga ik mijn geld niet uitgeven.
Succes smaakt altijd naar meer. Ik heb niet de illusie dat ik dat kan veranderen door het schrijven van een column. Als een uitgever beschikt over een succesvolle schrijver, dan moet die schrijver het niet in zijn hoofd halen er ineens tussenuit te knijpen. Overlijden doet hij maar in zijn eigen tijd. En mocht het toch gebeuren, dan is de uitgever gewoon gedwongen een oplossing te verzinnen. Het is niet erg kies, maar kun je het de uitgever kwalijk nemen dat hij probeert nog even mee te liften op de bekendheid van de overledene?
Haastig trekt de gedupeerde uitgever een vervanger uit de kast en geeft deze de opdracht als de gesmeerde bliksem met een stapel vervolgverhalen te komen. Gloednieuwe verhalen met de naam van de oorspronkelijke auteur heel prominent op de omslag. Een tweede leven voor de fictieve personen die door de lezers op handen worden gedragen. Zo verkoop je boeken. De lezer komt er meestal pas thuis achter dat hij bij de neus is genomen.
Schrijven in de stijl van een voorganger is niet zo gemakkelijk als je zou denken. Het resultaat valt meestal tegen. Deel vijf van de Millennium reeks heeft buiten de namen van de personages weinig gemeen met de eerste delen, en De Cock is zonder de bezieling van Baantjer een lege huls. Je bent er niet met een hoedje en een bezoek aan het café van Smalle Lowietje. Uitgevers weten dat natuurlijk ook, maar toch proberen ze het.
Meeliften is van alle tijden en uitgevers zullen zich van mijn mening, als ze die al onder ogen krijgen, waarschijnlijk weinig aantrekken. Het is een feit waarmee ik zal moeten leven. Van mijn hoofdpersonen moeten ze echter afblijven. Laat ik niet merken dat iemand na mijn dood boeken gaat uitbraken met Wolf of Koster in de hoofdrol. Ik kom terug als akelig spook, dat geef ik die brutale aap op een briefje. Als hij graag boeken schrijft, dan moet hij zelf maar een personage verzinnen.
