Problemen om op te heffen
Het is een elegante oplossing: een probleem oplossen door het probleem op te heffen. De zorg in verpleeghuizen valt niet langer te garanderen en daarom kiest minister Conny Helder voor de vlucht naar voren en kondigt de uitfasering van de verpleeghuiszorg aan. Alleen de echt zware gevallen mogen nog aanspraak maken op de zorg van de laatste overgebleven medewerkers. De rest moet thuisblijven, gewapend met een digitale luier, beeldbellen met de thuiszorg en een robot voor de medicijnen. Mensen met dementie krijgen een GPS-zender, zodat ze gemakkelijker terug te vinden zijn en niet hinderlijk door de stad blijven dwalen. Welkom in de eenentwintigste eeuw.
Ineens begrijp ik de urgentie die D66 gaf aan het vraagstuk van het voltooide leven. De leden vinden het geen probleem anderen te veroordelen tot een bestaan in de marge, maar hoeven er niet per se zelf van te genieten. Zij kiezen dan toch liever voor de zekerheid van de medicijnrobot met de moderne variant van ‘de pil van Drion’ en de bijbehorende bijsluiter. Na een druk op de rode knop neemt een mechanisch klinkende stem nog even de laatste instructies met hen door en wenst hun een goede reis.
Zou Hugo Borst op de tribune zitten? Ik vraag het mij af tijdens het wachten op de antwoorden van de minister. Hugo was ooit heel begaan met het lot van de ouderen in verpleeghuizen. Hij heeft er zelfs een manifest aan gewijd en dat in het bijzijn van de pers overhandigd aan een delegatie Kamerleden. De ouderen hadden geleden tijdens de coronacrisis, maar dankzij Hugo braken er betere tijden aan. Althans, dat dachten die ouderen, Hugo en ik. Wisten wij veel wie Conny Helder was. Nu wel, maar nu weet ik weer niet waar Hugo uithangt. Misschien kunnen we de eerste GPS-zender voor de zekerheid bij hem in laten brengen en een robot laten vertellen dat het een zetpil is tegen het verdwalen. Hij geloofde ook dat het kabinet zijn boodschap over de ouderen in de oren had geknoopt.
Als dit pilotproject met de verpleeghuizen werkt, zal de methode ook wel gebruikt worden op andere terreinen. Er zijn nog genoeg problemen om op te heffen. Dat het nodig is een dak boven het hoofd te hebben bijvoorbeeld, is toch echt iets van de vorige eeuw. Huizen zijn schaars en je moet ze ook nog de hele tijd warm houden. Het Leger des Heils heeft al aangegeven dat er met behulp van een robot best wat meer bekertjes warme soep kunnen worden uitgedeeld. Nee, dat laatste heb ik verzonnen, maar het zou zo maar eens waarheid kunnen blijken te zijn.
Tijdens het luisteren naar minister Connie valt mij op dat haar manier van spreken als twee druppels water op het zich voortslepende spreken van de nieuwe leider Sigrid Kaag lijkt. Het zal wel toeval zijn, neem ik aan. Of hebben ze mij voor de gek gehouden en is de robotica ook al doorgedrongen tot het centrum van de macht. ‘Hier scheiden zich onze wegen’, roepen ze na afloop van het kabinetsberaad tegen elkaar. ‘Vergeet je niet je stadsplattegronden te updaten?’
Ineens begrijp ik de urgentie die D66 gaf aan het vraagstuk van het voltooide leven. De leden vinden het geen probleem anderen te veroordelen tot een bestaan in de marge, maar hoeven er niet per se zelf van te genieten. Zij kiezen dan toch liever voor de zekerheid van de medicijnrobot met de moderne variant van ‘de pil van Drion’ en de bijbehorende bijsluiter. Na een druk op de rode knop neemt een mechanisch klinkende stem nog even de laatste instructies met hen door en wenst hun een goede reis.
Zou Hugo Borst op de tribune zitten? Ik vraag het mij af tijdens het wachten op de antwoorden van de minister. Hugo was ooit heel begaan met het lot van de ouderen in verpleeghuizen. Hij heeft er zelfs een manifest aan gewijd en dat in het bijzijn van de pers overhandigd aan een delegatie Kamerleden. De ouderen hadden geleden tijdens de coronacrisis, maar dankzij Hugo braken er betere tijden aan. Althans, dat dachten die ouderen, Hugo en ik. Wisten wij veel wie Conny Helder was. Nu wel, maar nu weet ik weer niet waar Hugo uithangt. Misschien kunnen we de eerste GPS-zender voor de zekerheid bij hem in laten brengen en een robot laten vertellen dat het een zetpil is tegen het verdwalen. Hij geloofde ook dat het kabinet zijn boodschap over de ouderen in de oren had geknoopt.
Als dit pilotproject met de verpleeghuizen werkt, zal de methode ook wel gebruikt worden op andere terreinen. Er zijn nog genoeg problemen om op te heffen. Dat het nodig is een dak boven het hoofd te hebben bijvoorbeeld, is toch echt iets van de vorige eeuw. Huizen zijn schaars en je moet ze ook nog de hele tijd warm houden. Het Leger des Heils heeft al aangegeven dat er met behulp van een robot best wat meer bekertjes warme soep kunnen worden uitgedeeld. Nee, dat laatste heb ik verzonnen, maar het zou zo maar eens waarheid kunnen blijken te zijn.
Tijdens het luisteren naar minister Connie valt mij op dat haar manier van spreken als twee druppels water op het zich voortslepende spreken van de nieuwe leider Sigrid Kaag lijkt. Het zal wel toeval zijn, neem ik aan. Of hebben ze mij voor de gek gehouden en is de robotica ook al doorgedrongen tot het centrum van de macht. ‘Hier scheiden zich onze wegen’, roepen ze na afloop van het kabinetsberaad tegen elkaar. ‘Vergeet je niet je stadsplattegronden te updaten?’
