Lang zal Mark leven
Het is weer zo Nederlands. Premier Mark Rutte heeft na ruim twaalf jaar bereikt dat hij de langstzittende premier van ons land is en het eerste wat hij te horen krijgt, is dat hij een feestje wel kan vergeten. En of hij van plan is nog lang te blijven, want iedereen is inmiddels wel toe aan een frisse wind. In andere landen zou worden uitgepakt met optochten en neerdwarrelende confetti, maar hier laten wij het heuglijke feit voor wat het is en maken wij ons liever druk over de vraag of onze vroegere koningin een paard nu wel of niet Volkert heeft genoemd. Dat was in elk geval wat ik vandaag als eerste te zien kreeg toen ik de laptop opende. O ja, en dat het zo erg was voor de erven van Pim.
In de afgelopen dagen zijn alle verslaggevers het land ingestuurd om aan Nederlanders te vragen of zij toe zijn aan een nieuwe premier en wie dat dan zou moeten worden. Op de diverse redacties werd vervolgens een selectie gemaakt om te voorkomen dat de balans van de volksraadpleging in het voordeel van de zittende premier zou doorslaan. Met zo’n blik van ‘wat denk je zelf’ geven de meeste aangesproken landgenoten aan het zo wel mooi te vinden. Niet gek natuurlijk, als je het gaat vragen aan slachtoffers van de toeslagenaffaire en de gaswinning in Groningen.
Persoonlijk vind ik Mark best een goede premier. Hij kan heel premierachtig overkomen en andere Europese leiders zijn naar ik gehoord heb erg over hem te spreken. Het voordeel van twaalf jaar ervaring op het wereldtoneel is dat je de voetangels en klemmen dan wel weet te vinden. Wij moeten er alleen voor waken hem op te zadelen met taken die zijn vermogens te boven gaan. Voor onderwerpen die het hebben van genoeg actieve herinnering wel handig doen zijn, hebben wijze mensen vroeger al het fenomeen ‘vakminister’ bedacht. Het is hun taak de losse eindjes aan elkaar te knopen, zodat de premier zich kan toeleggen op waar hij of zij het beste in is.
Tegen de tijd dat premier Mark besluit dat hij toe is aan een volgende stap in zijn carrière, moeten de wijze mensen van dan maar eens nadenken over een politiek systeem dat recht doet aan de Nederlandse verhoudingen. Een systeem met een premier die wordt aangewezen door de vakministers, maar die zich vervolgens alleen mag bemoeien met ceremoniële taken. Een beetje in de stijl van de koning en aangezien die toch al lid van de regering is, kunnen we hem eigenlijk net zo goed vragen dat premierschap er voor die vorstelijke vergoeding even bij te nemen.
Mij lijkt het best een leuke oplossing. En mocht de koning het spelen van premier langer volhouden dan de huidige recordhouder, hoeft niemand zich het hoofd te breken over de vraag of het kies is er aandacht aan te schenken. Toejuichen doen we de koning toch al elk jaar na het voorlezen van de Troonrede. Misschien is dit jaar een goede gelegenheid alvast een keer te oefenen. Dat er voor premier Mark ook een klein troontje staat en dat alle aanwezigen na het officiële gedeelte onder de stoel grijpen, een feesthoedje opzetten en ‘lang zal Mark leven’ zingen. Natuurlijk zijn wij hem niet vergeten.
In de afgelopen dagen zijn alle verslaggevers het land ingestuurd om aan Nederlanders te vragen of zij toe zijn aan een nieuwe premier en wie dat dan zou moeten worden. Op de diverse redacties werd vervolgens een selectie gemaakt om te voorkomen dat de balans van de volksraadpleging in het voordeel van de zittende premier zou doorslaan. Met zo’n blik van ‘wat denk je zelf’ geven de meeste aangesproken landgenoten aan het zo wel mooi te vinden. Niet gek natuurlijk, als je het gaat vragen aan slachtoffers van de toeslagenaffaire en de gaswinning in Groningen.
Persoonlijk vind ik Mark best een goede premier. Hij kan heel premierachtig overkomen en andere Europese leiders zijn naar ik gehoord heb erg over hem te spreken. Het voordeel van twaalf jaar ervaring op het wereldtoneel is dat je de voetangels en klemmen dan wel weet te vinden. Wij moeten er alleen voor waken hem op te zadelen met taken die zijn vermogens te boven gaan. Voor onderwerpen die het hebben van genoeg actieve herinnering wel handig doen zijn, hebben wijze mensen vroeger al het fenomeen ‘vakminister’ bedacht. Het is hun taak de losse eindjes aan elkaar te knopen, zodat de premier zich kan toeleggen op waar hij of zij het beste in is.
Tegen de tijd dat premier Mark besluit dat hij toe is aan een volgende stap in zijn carrière, moeten de wijze mensen van dan maar eens nadenken over een politiek systeem dat recht doet aan de Nederlandse verhoudingen. Een systeem met een premier die wordt aangewezen door de vakministers, maar die zich vervolgens alleen mag bemoeien met ceremoniële taken. Een beetje in de stijl van de koning en aangezien die toch al lid van de regering is, kunnen we hem eigenlijk net zo goed vragen dat premierschap er voor die vorstelijke vergoeding even bij te nemen.
Mij lijkt het best een leuke oplossing. En mocht de koning het spelen van premier langer volhouden dan de huidige recordhouder, hoeft niemand zich het hoofd te breken over de vraag of het kies is er aandacht aan te schenken. Toejuichen doen we de koning toch al elk jaar na het voorlezen van de Troonrede. Misschien is dit jaar een goede gelegenheid alvast een keer te oefenen. Dat er voor premier Mark ook een klein troontje staat en dat alle aanwezigen na het officiële gedeelte onder de stoel grijpen, een feesthoedje opzetten en ‘lang zal Mark leven’ zingen. Natuurlijk zijn wij hem niet vergeten.
