Toch nog iets
De directie van Talpa heeft duidelijk stelling genomen in de kaarsenkwestie van Johan Derksen. Het vertellen van de anekdote was een stap te ver, zelfs voor een programma dat bedoeld is om op het randje te lopen. Nu is het echter klaar en moeten de drie Musketiers snel terug naar de kletspraattafel om centjes te verdienen voor Talpa. Er schiet mij een uitdrukking te binnen. Om der wille van de smeer likt de kat de kandeleer. Smeer voor Talpa, John de Mol, de drie Musketiers zelf, de adverteerders die eerder zo principieel op de vlucht sloegen. Gelukkig maar dat het hoofdstuk ook wat de directie betreft kan worden afgesloten.
Datzelfde zou ik willen zeggen over het Eurovisie Songfestival. De winnaar stond al op voorhand vast, maar het is prettig dat de uitslag nu ook officieel is. Dat het niet helemaal volgens de regels ging, vergeten wij maar even. Europa heeft laten merken hoe de kaarten echt liggen. Niet dat de Russische president denkt dat hij de hele wereld in zijn zak kan steken. Maak ons kwaad en wij nemen duidelijk stelling door een voor hem onacceptabele winnaar te kiezen. Zodat het nummer voortaan elke ochtend uit zijn ouderwetse wekkerradio schalt. Had hij zich maar niet zo moeten aanstellen.
De wappies van hoofdman Wallie hebben volgens de laatste berichten een nieuw heilig huisje gevonden om gezamenlijk tegen te ageren. Jezelf insmeren met zonnebrandcrème is volgens hun wetenschappelijke inzichten slechter dan jezelf gewoon overgeven aan de nukken en grillen van de zon. Voor de verandering ben ik het helemaal met die lui eens. Allemaal onbeschermd de felle zon in, zou ik zeggen. Hoe eerder wij verlost zijn van hun onzinnige geleuter, hoe beter het is. Misschien komen er nog wat woningen vrij voor het huisvesten van statushouders. Dan snijdt het mes aan twee kanten. Uit erkentelijkheid besluit elke gemeente een straat naar Wallie te noemen en een nummer van wapper Lange Frans te adopteren als het lokale volkslied.
Inmiddels ben ik bijna door de oogst van de dag heen, zonder op iets zinnigs te zijn gestuit. De laatste tijd gebeurt dat steeds vaker. Ik moet dan zelf maar wat verzinnen en hopen dat het niemand opvalt. Tot nu toe gaat het goed, maar dat zal wel niet blijven duren. Wil iemand toevallig weten dat Harry Mens gelukkig is met zijn prille liefde? Om wie het gaat, wil het boegbeeld van de Nederlandse kwaliteitsjournalistiek niet zeggen, maar Yvonne Coldeweijer heeft haar spionnen al op pad gestuurd om de onderste steen boven te halen. Binnenkort krijg ik ongevraagd alle onsmakelijke details te horen. En ik maar denken dat Harry zo’n slome duikelaar is. Dan zie je maar hoe schijn kan bedriegen, zal ik op dat moment denken.
Een echtpaar uit India sleept tenslotte de eigen zoon en schoondochter voor de rechter, omdat die hebben verzuimd voor een kleinkind te zorgen. Hier in Nederland kun je daarmee wegkomen, maar aan de andere kant van de aardbol nemen ze zulke dingen bloedserieus. Op de valreep toch nog iets om mij glimlachend over te verbazen.
Datzelfde zou ik willen zeggen over het Eurovisie Songfestival. De winnaar stond al op voorhand vast, maar het is prettig dat de uitslag nu ook officieel is. Dat het niet helemaal volgens de regels ging, vergeten wij maar even. Europa heeft laten merken hoe de kaarten echt liggen. Niet dat de Russische president denkt dat hij de hele wereld in zijn zak kan steken. Maak ons kwaad en wij nemen duidelijk stelling door een voor hem onacceptabele winnaar te kiezen. Zodat het nummer voortaan elke ochtend uit zijn ouderwetse wekkerradio schalt. Had hij zich maar niet zo moeten aanstellen.
De wappies van hoofdman Wallie hebben volgens de laatste berichten een nieuw heilig huisje gevonden om gezamenlijk tegen te ageren. Jezelf insmeren met zonnebrandcrème is volgens hun wetenschappelijke inzichten slechter dan jezelf gewoon overgeven aan de nukken en grillen van de zon. Voor de verandering ben ik het helemaal met die lui eens. Allemaal onbeschermd de felle zon in, zou ik zeggen. Hoe eerder wij verlost zijn van hun onzinnige geleuter, hoe beter het is. Misschien komen er nog wat woningen vrij voor het huisvesten van statushouders. Dan snijdt het mes aan twee kanten. Uit erkentelijkheid besluit elke gemeente een straat naar Wallie te noemen en een nummer van wapper Lange Frans te adopteren als het lokale volkslied.
Inmiddels ben ik bijna door de oogst van de dag heen, zonder op iets zinnigs te zijn gestuit. De laatste tijd gebeurt dat steeds vaker. Ik moet dan zelf maar wat verzinnen en hopen dat het niemand opvalt. Tot nu toe gaat het goed, maar dat zal wel niet blijven duren. Wil iemand toevallig weten dat Harry Mens gelukkig is met zijn prille liefde? Om wie het gaat, wil het boegbeeld van de Nederlandse kwaliteitsjournalistiek niet zeggen, maar Yvonne Coldeweijer heeft haar spionnen al op pad gestuurd om de onderste steen boven te halen. Binnenkort krijg ik ongevraagd alle onsmakelijke details te horen. En ik maar denken dat Harry zo’n slome duikelaar is. Dan zie je maar hoe schijn kan bedriegen, zal ik op dat moment denken.
Een echtpaar uit India sleept tenslotte de eigen zoon en schoondochter voor de rechter, omdat die hebben verzuimd voor een kleinkind te zorgen. Hier in Nederland kun je daarmee wegkomen, maar aan de andere kant van de aardbol nemen ze zulke dingen bloedserieus. Op de valreep toch nog iets om mij glimlachend over te verbazen.
