Laat het licht desnoods aan
Over Margriet van der Linden wilde ik het hebben. Tenslotte liet ik het plan toch maar varen. Margriet heeft het al genoeg over zichzelf. Daar kan ik geen veer meer bij krijgen. En ik wil het ook niet proberen, moet ik bekennen. Het werkt op mijn zenuwen, dat hysterische gegil van haar. Goede wijn behoeft geen krans. Een goede talkshow stelt het prima zonder een krijsende presentator. Kan Margriet die show van haar niet pianissimo starten?
Wat naast krijsen tegenwoordig ook mode schijnt te zijn in de wereld van het betere praatprogramma, is het vragen naar de bij de presentator van dienst allang bekende weg. Margriet heeft gisteren net als ik een verhaal gehoord en bestookt nu haar gast met haar spitsvondige: 'Zou het kunnen zijn dat.' Om te laten merken hoe briljant zij wel niet is? Waarom laten al die talkshows überhaupt nog gasten binnen? Laat het licht desnoods aan, maar mag alsjeblieft de microfoon van Margriet uit? Ik houd het gewoon niet meer vol.
Misschien heeft haar losslaan ermee te maken dat D66 even geen behoefte heeft aan ondersteuning. Margriet is haar doel in het leven kwijt, nu Sigrid Kaag het even te druk heeft om zich door Margriet te laten ophemelen. Eigenlijk zou iemand de beslissing moeten nemen dat Margriet tegen de volgende verkiezingen wel een keer gebeld zal worden. Tot die tijd komt er een rustig praatprogramma met een presentator die een migratieachtergrond heeft en alleen kan krijsen in gebarentaal.
Er is nog iemand over wie ik het eens wilde hebben. Alleen ben ik vergeten wie. Dat is lastig. De tijd en ik zijn verwikkeld in een wedstrijdje armpje drukken en de tijd staat op winst. Mocht het mij nog te binnen schieten voor het einde van deze column, Zal ik het wel laten weten. Voorlopig kom ik niet verder dan het afstrepen van namen die bij mij naar boven komen. Margriet valt af, net zoals Harry Mens, die het land alleen als gekozen premier wil redden. De kans daarop is zo klein, dat ik het aandurf hem tussen de mottenballen te laten zitten. Het risico dat ik op een dag wakker word in een boreale heilstaat baart mij meer zorgen. Zeker nu zelfs goede vrienden van Meneer de Uil roepen dat hij zo gek is als een opgevoerde draaideur.
Dan toch maar over het woord van 2021? 'Omikron-variant' is een geduchte kandidaat en bezig met een snelle opmars. Het is pijnlijk voor de stelling dat reizigers voor hun vlucht terdege worden getest alvorens het vliegtuig te betreden. Daarom zijn er natuurlijk slechts zestig van de zeshonderd besmet uitgestapt. Mag ik voorstellen deze keer alle woorden die te maken hebben met de pandemie van deelname uit te sluiten? Ergens moeten wij toch beginnen met de weg terug naar het oude normaal. Plots weet ik ook weer dat ik het hoognodig over Katja Schuurman moet hebben. Zij schijnt weer vrij te zijn. Kan iemand André even aanlijnen?
Wat naast krijsen tegenwoordig ook mode schijnt te zijn in de wereld van het betere praatprogramma, is het vragen naar de bij de presentator van dienst allang bekende weg. Margriet heeft gisteren net als ik een verhaal gehoord en bestookt nu haar gast met haar spitsvondige: 'Zou het kunnen zijn dat.' Om te laten merken hoe briljant zij wel niet is? Waarom laten al die talkshows überhaupt nog gasten binnen? Laat het licht desnoods aan, maar mag alsjeblieft de microfoon van Margriet uit? Ik houd het gewoon niet meer vol.
Misschien heeft haar losslaan ermee te maken dat D66 even geen behoefte heeft aan ondersteuning. Margriet is haar doel in het leven kwijt, nu Sigrid Kaag het even te druk heeft om zich door Margriet te laten ophemelen. Eigenlijk zou iemand de beslissing moeten nemen dat Margriet tegen de volgende verkiezingen wel een keer gebeld zal worden. Tot die tijd komt er een rustig praatprogramma met een presentator die een migratieachtergrond heeft en alleen kan krijsen in gebarentaal.
Er is nog iemand over wie ik het eens wilde hebben. Alleen ben ik vergeten wie. Dat is lastig. De tijd en ik zijn verwikkeld in een wedstrijdje armpje drukken en de tijd staat op winst. Mocht het mij nog te binnen schieten voor het einde van deze column, Zal ik het wel laten weten. Voorlopig kom ik niet verder dan het afstrepen van namen die bij mij naar boven komen. Margriet valt af, net zoals Harry Mens, die het land alleen als gekozen premier wil redden. De kans daarop is zo klein, dat ik het aandurf hem tussen de mottenballen te laten zitten. Het risico dat ik op een dag wakker word in een boreale heilstaat baart mij meer zorgen. Zeker nu zelfs goede vrienden van Meneer de Uil roepen dat hij zo gek is als een opgevoerde draaideur.
Dan toch maar over het woord van 2021? 'Omikron-variant' is een geduchte kandidaat en bezig met een snelle opmars. Het is pijnlijk voor de stelling dat reizigers voor hun vlucht terdege worden getest alvorens het vliegtuig te betreden. Daarom zijn er natuurlijk slechts zestig van de zeshonderd besmet uitgestapt. Mag ik voorstellen deze keer alle woorden die te maken hebben met de pandemie van deelname uit te sluiten? Ergens moeten wij toch beginnen met de weg terug naar het oude normaal. Plots weet ik ook weer dat ik het hoognodig over Katja Schuurman moet hebben. Zij schijnt weer vrij te zijn. Kan iemand André even aanlijnen?