Niet hardop zeggen
Het is flauw om kwaad met kwaad te vergelden, heb ik altijd geleerd. Het is beter om de angel uit een conflict te halen door meteen de andere wang toe te keren. Ik ga dan ook niet zeggen dat ik uit meer of minder betrouwbare bron heb vernomen dat Jan Roos van kwaliteitsplatform 'Roddelpraat' bezig is een persoonlijk appeltje met Marco Borsato te schillen en dat het algemeen belang hem daarbij aan zijn onaantrekkelijke achterste zal roesten. Iets uit een ver verleden weliswaar, maar Jan Roos heeft net als oude olifanten een heel goed geheugen.
Jan Roos houdt bij het verspreiden van zijn gif altijd wijselijk een stevige slag om de arm. Het begint ermee dat hij dingen heeft gehoord die hij nauwelijks kan geloven. Maar ja, er is natuurlijk zelden rook zonder vuur. Dat moet hij dan ook weer toegeven. Als iedereen blijft roepen dat Marco niet de toffe kerel is die hij voorgeeft te zijn, dan zal er toch wel iets van waar zijn. En kan iemand het Jan Roos dan verwijten dat hij Nederland probeert te waarschuwen.
Zelf heb ik het in mijn columns ook af en toe over Marco gehad om hem een hart onder de riem te steken in zijn onvrijwillige bestaan als vrijgezel. Voor zover ik weet, heb ik hem echter nooit op basis van een hoop uit het riool geviste lasterpraat beschuldigd van zware misdrijven. In tegenstelling tot Jan Roos loop ik wel ergens tegen een fatsoensgrens aan. Bovendien ga ik er vanuit dat politie en justitie zich wel met de zaak zouden bemoeien, mocht er iets waar blijken te zijn van de roddels. Van kinderen hoort ook een bekende Nederlander netjes af te blijven. Het feit dat de overheid vooralsnog geen interesse lijkt te hebben in de zanger, doet mij vermoeden dat Jan Roos zich maar beter kan gaan voorbereiden op een gepeperde rekening. Dat Marco zich nog gedeisd houdt, is alleen omdat zijn advocaten nog druk bezig zijn de laatste eindjes van de dagvaarding aan elkaar te knopen. De eerste klap is een daalder waard en Jan kan zich schrap zetten voor een oplawaai van formaat.
Misschien dat de ingeschakelde deurwaarder aan een van onze gerenommeerde entertainmentbladen wil laten weten wanneer hij de dagvaarding bij Jan Roos gaat betekenen. Het lijkt mij wel lachen zijn verbijsterde hoofd op de voorpagina te zien. In het blad staat een interview met de openbare ambtenaar, staat in grote letters dwars door de grote mond van Jan Roos. Tegen mijn gewoonte in zal ik er ruim de tijd voor nemen. Een beetje leedvermaak is mij niet vreemd.
Maar met gebruik van een disclaimer onzinnigheden over Jan Roos vertellen, dat ga ik dus niet doen. Zelfs niet als ik hem te vies vind om met een tang aan te raken. Tot het niveau waar hij graag schijnt rond te hangen, wil ik liever niet afdalen. Maar dat ga ik dus niet hardop zeggen.
Jan Roos houdt bij het verspreiden van zijn gif altijd wijselijk een stevige slag om de arm. Het begint ermee dat hij dingen heeft gehoord die hij nauwelijks kan geloven. Maar ja, er is natuurlijk zelden rook zonder vuur. Dat moet hij dan ook weer toegeven. Als iedereen blijft roepen dat Marco niet de toffe kerel is die hij voorgeeft te zijn, dan zal er toch wel iets van waar zijn. En kan iemand het Jan Roos dan verwijten dat hij Nederland probeert te waarschuwen.
Zelf heb ik het in mijn columns ook af en toe over Marco gehad om hem een hart onder de riem te steken in zijn onvrijwillige bestaan als vrijgezel. Voor zover ik weet, heb ik hem echter nooit op basis van een hoop uit het riool geviste lasterpraat beschuldigd van zware misdrijven. In tegenstelling tot Jan Roos loop ik wel ergens tegen een fatsoensgrens aan. Bovendien ga ik er vanuit dat politie en justitie zich wel met de zaak zouden bemoeien, mocht er iets waar blijken te zijn van de roddels. Van kinderen hoort ook een bekende Nederlander netjes af te blijven. Het feit dat de overheid vooralsnog geen interesse lijkt te hebben in de zanger, doet mij vermoeden dat Jan Roos zich maar beter kan gaan voorbereiden op een gepeperde rekening. Dat Marco zich nog gedeisd houdt, is alleen omdat zijn advocaten nog druk bezig zijn de laatste eindjes van de dagvaarding aan elkaar te knopen. De eerste klap is een daalder waard en Jan kan zich schrap zetten voor een oplawaai van formaat.
Misschien dat de ingeschakelde deurwaarder aan een van onze gerenommeerde entertainmentbladen wil laten weten wanneer hij de dagvaarding bij Jan Roos gaat betekenen. Het lijkt mij wel lachen zijn verbijsterde hoofd op de voorpagina te zien. In het blad staat een interview met de openbare ambtenaar, staat in grote letters dwars door de grote mond van Jan Roos. Tegen mijn gewoonte in zal ik er ruim de tijd voor nemen. Een beetje leedvermaak is mij niet vreemd.
Maar met gebruik van een disclaimer onzinnigheden over Jan Roos vertellen, dat ga ik dus niet doen. Zelfs niet als ik hem te vies vind om met een tang aan te raken. Tot het niveau waar hij graag schijnt rond te hangen, wil ik liever niet afdalen. Maar dat ga ik dus niet hardop zeggen.