Boetvaardigheid
Laat ik maar meteen beginnen met 'sorry' te zeggen. Ja sorry, het gaat deze keer weer over het nieuwe stukje Oisterwijk dat Haaren heet. De inwoners daar hebben de pech dat in de rest van mijn woonplaats niks vermeldenswaardigs gebeurt. In Haaren valt tenminste van tijd tot tijd nog wat te beleven. Zeker voor de inwoners van wie ik niet meer mag zeggen dat zij in strijd met de regels in hun recreatiehuisjes zitten. Dat zal ik nooit meer doen, hoor. En ik kom ook niet in het gezelschap van een stevige politiemacht controleren of die huisjes nog op de juiste plaats staan. Ik ben de burgemeester niet. Deze heeft daar trouwens ook heel veel spijt van. De burgemeester zegt sorry: Ronald Giphart gaat er binnenkort een roman over schrijven.
Waar komt die boetvaardigheid van de burgemeester ineens vandaan? Zou hij het idee spijt te betuigen hebben overgenomen van premier Mark Rutte? Stond het in het laatste supplement van het losbladige handboek voor de oprechte bestuurder bij de voorbeelden van een nieuwe bestuursstijl? Als hij dan maar niet in navolging van de premier met een verklaring komt dat hij eigenlijk iets heel anders wil zeggen. De waarde van het excuus komt toch een beetje onder druk te staan als er door de afzender een disclaimer aan wordt gehangen. Dus liever geen toelichting in de trant van: 'Als ik geen burgemeester was, kregen jullie heel wat hardere woorden te horen.'
Het zo uitkomen voor de eigen mening getuigt wel van lef, moet ik toegeven. Even spijt betuigen en dan vol in de aanval. Nadat de premier het zich veroorloofde als een Guus Flater door de porseleinkast te banjeren en zo ongeveer iedereen van zich te vervreemden, komt hij mij verwijten dat ik de basisregels niet heb nageleefd. Heeft hij per ongeluk zijn tekst voor het cabaretfestival voorgelezen? Wie was degene die iedereen opriep elkaar na al die maanden afstand weer te knuffelen? Wie vergat al na twintig seconden dat handen schudden verboden was? Ik hoop echt dat de burgemeester van mijn woonplaats zo verstandig is om niet als eerste met stenen te gaan smijten.
Wat de burgemeester en de agenten in de buurt van de huisjes kwamen doen, weet ik niet precies. Iets met een nulmeting, maar overtuigen doet dat niet. Een burgemeester gaat daar niet met agenten lopen om te tellen hoeveel huisjes er precies staan. En volgens mij houden de mensen daar zich ook niet bezig met ondermijnende activiteiten. In mijn buurt ben ik daar niet zo zeker van, maar daar zitten ook geen knappe koppen te broeden op plannen voor de eerste Brabantse kerncentrale. Iets wat ik erg prettig vind.
Misschien kwam de burgemeester kijken of er toch niet stiekem een kleine thoriumcentrale staat in een van de schuurtjes. De techniek wordt dan wel geacht veilig te zijn, maar de burgemeester is daar wellicht toch niet helemaal gerust op. Hij voelt er niks voor zijn nieuwste stukje Oisterwijk te zien verdwijnen in een paddenstoelvormige wolk. Ergens vind ik dat verhaal geloofwaardiger dan de aanname dat hij daar toevallig zijn agenten liep uit te laten.
Waar komt die boetvaardigheid van de burgemeester ineens vandaan? Zou hij het idee spijt te betuigen hebben overgenomen van premier Mark Rutte? Stond het in het laatste supplement van het losbladige handboek voor de oprechte bestuurder bij de voorbeelden van een nieuwe bestuursstijl? Als hij dan maar niet in navolging van de premier met een verklaring komt dat hij eigenlijk iets heel anders wil zeggen. De waarde van het excuus komt toch een beetje onder druk te staan als er door de afzender een disclaimer aan wordt gehangen. Dus liever geen toelichting in de trant van: 'Als ik geen burgemeester was, kregen jullie heel wat hardere woorden te horen.'
Het zo uitkomen voor de eigen mening getuigt wel van lef, moet ik toegeven. Even spijt betuigen en dan vol in de aanval. Nadat de premier het zich veroorloofde als een Guus Flater door de porseleinkast te banjeren en zo ongeveer iedereen van zich te vervreemden, komt hij mij verwijten dat ik de basisregels niet heb nageleefd. Heeft hij per ongeluk zijn tekst voor het cabaretfestival voorgelezen? Wie was degene die iedereen opriep elkaar na al die maanden afstand weer te knuffelen? Wie vergat al na twintig seconden dat handen schudden verboden was? Ik hoop echt dat de burgemeester van mijn woonplaats zo verstandig is om niet als eerste met stenen te gaan smijten.
Wat de burgemeester en de agenten in de buurt van de huisjes kwamen doen, weet ik niet precies. Iets met een nulmeting, maar overtuigen doet dat niet. Een burgemeester gaat daar niet met agenten lopen om te tellen hoeveel huisjes er precies staan. En volgens mij houden de mensen daar zich ook niet bezig met ondermijnende activiteiten. In mijn buurt ben ik daar niet zo zeker van, maar daar zitten ook geen knappe koppen te broeden op plannen voor de eerste Brabantse kerncentrale. Iets wat ik erg prettig vind.
Misschien kwam de burgemeester kijken of er toch niet stiekem een kleine thoriumcentrale staat in een van de schuurtjes. De techniek wordt dan wel geacht veilig te zijn, maar de burgemeester is daar wellicht toch niet helemaal gerust op. Hij voelt er niks voor zijn nieuwste stukje Oisterwijk te zien verdwijnen in een paddenstoelvormige wolk. Ergens vind ik dat verhaal geloofwaardiger dan de aanname dat hij daar toevallig zijn agenten liep uit te laten.