Sausje van verlangen

Al een tijdje loop ik rond met een onbestemd gevoel. Zo’n gevoel van iets willen, maar niet weten wat. Herkennen mensen dat? Dan is het met hen ook treurig gesteld en hebben zij waarschijnlijk ook het bericht over de dreiging van Ernst Kuipers gelezen. Mochten zij nu ook een gevoel van verwarring ervaren, dan zitten wij helemaal op dezelfde lijn.

Het aantal besmettingen loopt de laatste tijd weer behoorlijk op en daarover maakt hoofd patiëntenspreiding Ernst Kuipers zich grote zorgen. Hij legt alvast het idee van een lokale lockdown in de week om zijn ziekenhuizen voor een totale collaps te behoeden. Geen fijn vooruitzicht, zeker niet nu het kabinet ons net heeft voorbereid op het afscheid van ook de laatste maatregelen tegen corona en zelfs Jaap van Dissel van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu heeft laten roepen dat er geen enkele reden voor ongerustheid is. ‘Ga maar rustig slapen’, riepen Jaap en zijn baas minister Hugo de Jonge. Ook dat zal wel hebben bijgedragen aan mijn onrustige gevoel. Nederland heeft het eerder zien gebeuren dat zulke sussende woorden achteraf niet juist bleken te zijn.

In eerste instantie was ik nog bereid Hugo en Jaap te geloven. Maar toen ik laatst mijn held Diederik Gommers weer zag opduiken als gast van het programma ‘Op1’ met de boodschap dat wij het allemaal kunnen schudden, vielen mij de schellen van de ogen. Jaap en Hugo kunnen mij nog meer vertellen. Diederik komt alleen uit zijn medicijnkast als het water ons echt aan de lippen staat. En nu pleit de baas van Diederik dus ook al voor een soort lockdown. Ik ben een uitgesproken voorstander van het aanpakken van dat vervelende virus, laat dat duidelijk zijn. En misschien kan het gewoon niet anders. Als stuurman aan de wal heb ik natuurlijk gemakkelijk praten. Maar ik krijg niet de indruk dat er sprake is van een enigszins doordachte aanpak. Eerder van links en rechts wat pleisters plakken en maar kijken waar het schip uiteindelijk strandt.

Gelukkig is in Nederland de redding nooit ver weg als iemand even niet meer weet wat ergens van te denken. Communicatiedeskundige Marc Oosterhout schijnt licht op mijn ontreddering met de uitleg dat Ernst gewoon is vergeten aan zijn vervelende boodschap het sausje van verlangen mee te geven. Ja, dan kan het natuurlijk niet goed gaan. Geen wonder dat ik nu rondloop met een vervelend gevoel in de maagstreek. Iedere communicatiedeskundige in opleiding had Ernst kunnen vertellen dat hij mij het beeld had moeten schetsen van de mooie toekomst die dankzij nog even volhouden binnen handbereik zou liggen.

Nu die deskundige Marc toch bezig is met het verkondigen van zijn evangelie, kan hij misschien ook even langsgaan bij Hugo en premier Mark Rutte. Even vertellen dat de mensen juist nu behoefte hebben aan wekelijkse persconferenties om bij de les te blijven. Die lelijke gewoonte om er steeds halverwege de rit het bijltje bij neer te gooien, moeten zij echt afleren.



Twitter Facebook LinkedIn Volgen



Boek aan een touwtje

Van het podium

Nog een flesje

Noten en geveinsd fatsoen

Gillende sirenes