Regelen voor later

Eigenlijk ben ik het grootste deel van de dag bezig met het voor later klaarzetten van dingen. Voor de meeste mensen zal het geen wereldschokkende constatering zijn, maar op mijn beurt geloof ik weer niet dat die mensen er ooit bewust over nagedacht hebben. Wij vullen alvast het koffiezetapparaat om ergens in de toekomst zonder stress op het knopje te kunnen drukken. Wij schillen aardappels en maken groenten schoon om er wat van te kunnen maken. De zak met plastic afval knopen wij alvast dicht om het na het invallen van de duisternis aan een lantaarnpaal te kunnen hangen. Inwoners van mijn woonplaats Oisterwijk weten wat ik hiermee bedoel. De rest van Nederland moet het maar opzoeken.

Wat ik ook moet regelen voor later, is geld om de aan mij uitgereikte parkeerboete te kunnen betalen. Iets met parkeren op een plaats die daarvoor niet was bestemd. Een plaats met zo’n paal waar van die auto’s met een stekker kunnen worden opgeladen door lui die thuis ook een stopcontact kunnen aanleggen, maar die daar te krenterig voor zijn. Dom natuurlijk om er dan zomaar te parkeren met de auto van mijn vriendin, maar het was op dat moment even een behoorlijke zenuwtoestand en die paal stond er de laatste keer nog niet. Zelf vind ik dat gemeentelijke bonnenschrijvers best af en toe begrip kunnen tonen voor een uitzonderlijke situatie, maar de drie bonnenschrijvers die bij de auto stonden te lachen hadden duidelijk een andere kijk op de zaak. Het lukte mij kalm te blijven, maar ik begreep wel hoe het komt dat het beroep niet hoog aangeschreven staat bij aanbieders van levensverzekeringen.

Tot dat moment was ik mentaal nog redelijk op de hand van de hoeders van onze gezondheid en rechtsstaat. Iemand moet in de gaten houden of wij er geen potje van maken en het is heel onbeleefd zo iemand die om het minste geringste de huid vol te schelden. Onbeleefd en ook gevaarlijk. De bonnenschrijvers zijn tegenwoordig, behalve met een apparaatje voor het produceren van bonnen, uitgerust met diverse attributen voor het handhaven van hun afbrokkelende gezag. Attributen zoals wapenstok, pepperspray en soms ook een stroomstootwapen voor de finishing touch. Attributen die een bonnenschrijver elke ochtend met veel genoegen uit de kast haalt.

Toen ik kwam aanrijden was één van die figuren bezig om alle nummerborden van de daar geparkeerde auto’s te fotograferen. Dat is handig als iemand later zegt er niet gestaan te hebben. De gemeente kan dan gemakkelijk aan de persoonsgegevens van eventuele getuigen komen. Het is handig, maar volgens mij ook lijnrecht in strijd met de regels die zijn opgesteld voor het verzamelen en verwerken van persoonlijke data. Het zou waarschijnlijk een discussie met het drietal opleveren die ik niet ging winnen, dus besloot ik om maar weer de wijste te zijn en mij te concentreren op de vraag waar ik als uitkeringstrekker honderd euro plus de administratiekosten vandaan moet halen. Zoveel boeken verkoop ik nu ook weer niet.




Twitter Facebook LinkedIn Volgen



Boek aan een touwtje

Van het podium

Nog een flesje

Noten en geveinsd fatsoen

Gillende sirenes