Blaffende honden
Bestaat er zoiets als een kritieke massa van waanzin? Zoals de kernenergie ook een kritieke massa heeft, waarna het niet meer mogelijk is op de rem te trappen. Nog niet zolang geleden werd iemand die met deze vraag kwam, vierkant uitgelachen door de rest van het land. Sinds corona de deuren van gesloten instelling Nederland heeft geopend, durven de meeste mensen het niet meer aan nog te lachen.
Een voetballer die ooit voor ons nationale paradeploegje in de wei mocht, laat op Twitter weten dat hij onze premier een voorspoedige overgang naar het volgende leven gunt. En dat was slechts één van de bedreigingen die Mark Rutte in die week te verstouwen kreeg. Er schijnt een breed gedragen verlangen te zijn om creatieve Mark te promoveren tot Mark de Zwijger. Waar blijven de leden van Outbreak Management Team en Gezondheidsraad met de aanbeveling heel snel te komen tot een mentaal bevolkingsonderzoek?
Vroeger zat de wereld nog vrij overzichtelijk in elkaar. Je had aan de ene kant dansleraar Willem Engel met zijn rare perceptie van de waarheid en aan de andere kant had je het leeuwendeel van de vaderlandse bevolking dat geloofde in het gevaar van corona en dat klapte om de werkers in de zorg te steunen in deze moeilijke tijd. Het was een prima systeem tot het moment dat het complete kabinet na de eerste golf besloot op vakantie te gaan en het land aan Willem met zijn volgelingen te laten. De rest is – zoals ze dat zo mooi zeggen – geschiedenis.
Cabaretier Jochem Myjer laat nog even weten dat hij werd achtervolgd door een enge kerel, die wilde weten waarom lafaard Jochem zijn show nog niet heeft uitgesteld tot mensen weer zonder QR-code naar binnen mogen. Dat komt er nu van als je besluit verwarde personen niet langer liefdevol af te zonderen van de rest van de samenleving. Dan raken zulke mensen verstrikt in de kletsverhalen van dansleraar Willem de Waanzinnige en hollen zij schuimbekkend achter onze cultuurdragers aan. Jochem doet wel alsof hij de zaak luchtig opvat, maar ik weet zeker dat hij nog vaak aan dat incident terugdenkt. Wat als de blaffende honden van Willem ook blijken te bijten? Is er in dat geval snel genoeg iemand ter plaatse met een injectie tegen hondsdolheid?
En welke culturele vaandeldragers zijn hierna aan de beurt om zich in de aandacht van Willem en alle andere coronasceptici te mogen verheugen? Als zij de smaak eenmaal te pakken hebben, houd ik alles voor mogelijk. Moet ik mij als kleine columnist al zorgen gaan maken? Het zal maar zo zijn dat Willem en zijn volgelingen geen gevoel voor humor blijken te hebben en verhaal komen halen voor alle lelijke dingen die ik over hen heb geschreven. Uiteindelijk komt elk boontje om zijn loontje en met die korte beentjes van mij zit ik in dat geval zwaar in de problemen.
Mijn bundels met columns zijn te koop via:
