Een andere weg

Soms rollen de gebeurtenissen zo snel over ons heen, dat er geen houden aan is. De gemeente Amsterdam laat weten het verplichte gebruik van de QR-Code niet te zullen handhaven. Volgens burgemeester Femke Halsema is het te veel werk voor de beschikbare handhavers. Soms bekruipt mij het gevoel dat Femke wel erg vaak en erg snel roept dat maatregelen te lang en te breed zijn. Het zal wel te maken hebben met haar wortels in de radicale traditie waaruit GroenLinks is voortgekomen.

Op zo ongeveer hetzelfde moment dat Femke de haalbaarheid van de toegangscontrole ter discussie stelt, doet schaduwkoning Hubert Bruls hetzelfde met de sluitingstijden in de horeca. Alles dicht om middernacht valt niet te handhaven zonder de inzet van een stevige portie overtuigingskracht en daar hebben Hubert en andere burgemeesters geen enkele behoefte aan. Het kabinet gaat zelf maar op pad om het naleven van die maatregel af te dwingen.

Mensen die niet bedreven zijn in het hanteren van de app van Hugo de Jonge, kunnen ergens op Internet terecht om met behulp van Digid een papieren versie van de toegangspas uit te printen. Wat moeten senioren die nog bellen met een gewone telefoon en kaartjes schrijven met die mededeling. Waarom kunnen zij niet gewoon de registratiekaart laten zien die zij bij het vaccineren kregen? Is dat niet genoeg om de uitbater van een koffiehuis te overtuigen van het gevaccineerd zijn? Elke supermarkt is in staat klanten een voordeelpasje in de maag te splitsen. Dan moet de overheid zoiets toch ook lukken. Gewoon een toegangspasje met een datum voor wanneer het verlengd moet worden. Op een rijbewijs staat geen QR-code. En dat systeem werkt volgens mij prima. Af en toe steekt een handhaver zijn of haar hoofd door de deur van het café en vraagt de klanten even het consumptiebewijs omhoog te houden. Vergeten zij niet om straks op tijd naar huis te gaan? Het is toch niet nodig daarvoor nog een keer terug te komen?

Jammer genoeg kiest het kabinet voor een andere weg. De weg van de QR-code die keurig bij kan houden waar en wanneer ik een kopje koffie bestelde. Dat is handig om te controleren of ik mij wel houd aan mijn plicht er een gezonde levensstijl op na te houden. Na mijn eerste stuk warm appelgebak met slagroom volgt een officiële waarschuwing en de tweede keer moet ik op gesprek bij de afdeling Sociale Zaken van mijn woonplaats Oisterwijk. Kennelijk kan de uitkering wel wat naar beneden. Belastingcenten zijn niet bedoeld om mijn schransen te financieren.

Tussen de bedrijven door maakt de Tweede Kamer nog even gebruik van de gelegenheid de evacuatie uit Afghanistan af te keuren. Minister Sigrid Kaag maakt zich in het kader van nieuw leiderschap ijlings als minister uit de voeten, snel gevolgd door college Ank Bijleveld. Het zadelt mij met de vraag op waar ik met de columns over die twee naar toe moet. Even bewaren tot zij het hoofd weer boven het maaiveld uitsteken?




Mijn bundels met columns zijn te koop via:


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Een andere weg

Boek aan een touwtje

Van het podium

Nog een flesje

Noten en geveinsd fatsoen

Gillende sirenes