Aanbevelingen

Beste lezer (x/v/m). Niet schrikken van deze aanhef. Ik volg alleen de aanbeveling die ik heb gelezen in de folder ‘Waarden voor een nieuwe taal’ van ‘de Code Diversiteit & Inclusie’. Dat het ding bestond, wist ik aanvankelijk niet, maar gelukkig was Youp in zijn column zo vriendelijk deze leemte in mijn ontwikkeling te dichten. In eerste instantie dacht ik nog dat het een geslaagde grap betrof, maar dat bleek na even googelen een vergissing. De folder bestaat en hij is toegestuurd aan mensen die werken in de kunst- en cultuursector met het dringende verzoek er in het vervolg rekening mee te houden.

Misschien moet ik eerste even zeggen dat ik mij toch wel enigszins gepasseerd voel door wie er dan ook achter die Code mag blijken te zitten. Het is dan wel zo dat Youp meer lezers heeft, maar die lui (x/v/m) kunnen toch niet volhouden dat kleine columnisten (x/v/m) niet werkzaam zijn in de kunst- en cultuursector en dus rustig links mogen blijven liggen. Neem mij bijvoorbeeld. Ik wil ook graag de kernwaarden onderschrijven. Veiligheid, respect, toegankelijkheid, inclusie en nieuwsgierigheid: zien de mensen achter de Code dat ik serieus probeer mijn lesje te leren? Alsjeblieft niet meer doen alsof wat ik schrijf helemaal niks voorstelt. Help mij op de goede weg in het geval ik weer uit de bocht vlieg. Zie mij voor vol aan en stuur ook mij een exemplaar van het nieuwe evangelie.

Hoe gemakkelijk het is de mist in te gaan, blijkt wel als ik mij plichtsbewust in de via Internet opgeroepen folder verdiep. Ook het gebruik van het woord ‘doventolk’ slaat de plank helemaal mis. En ik maar denken dat het een eerbaar beroep betreft. Zonder het te weten heb ik al die tijd Irma, de tolk Nederlandse gebarentaal, tot op het bot beledigd. Zoiets maak ik niet zomaar even ongedaan, dat realiseer ik mij ook wel. Misschien wil de Code voor mij een goed woordje doen. De intentie is positief en daar gaat het toch om.

Halverwege de folder besluit ik de rest later wel een keer te bestuderen. Het zijn wel erg veel aanbevelingen die ik ineens van buiten moet leren. Indachtig de kernwaarde die ik hoog in het vaandel moet houden, verdiep ik mij nieuwsgierig in de geloofsbrieven van de gek (x/v/m) die mij dit op mijn leeftijd allemaal aan wil doen. Het blijkt te gaan om een politicoloog die al elf boeken (fictie en non-fictie) heeft geschreven. Dat laatste is door de politicoloog in kwestie toegevoegd om duidelijk te maken dat met hem niet valt te spotten. Wat mij betreft komt de onthulling echter als een teleurstelling. Als zo iemand het dan nog steeds nodig heeft de kost te verdienen door in opdracht zulke dictaten te schrijven, heeft hij het waarschijnlijk niet ver geschopt. Ik weliswaar ook niet, maar als jurist met twintig boeken op mijn naam loop ik nog wel op hem voor en ik vrees voor hem dat het zo zal blijven. Het voelt als een bevrijding. Dat hij zich maar mooi richt naar hoe ik het doe.




Mijn bundels met columns zijn te koop via:


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Aanbevelingen

Boek aan een touwtje

Van het podium

Nog een flesje

Noten en geveinsd fatsoen

Gillende sirenes