Een rood vlaggetje
De Amsterdamse burgemeester Femke Halsema heeft waarnemers in dienst genomen die in de gaten moeten houden dat de politie zich bij het preventief fouilleren niet schuldig maakt aan etnisch profileren. De hoofdstad heeft inmiddels zo weinig vertrouwen in de eigen agenten, dat die van Femke en de linkse partijen in de raad niet meer zonder chaperonne de deur uit mogen. Hoe diep kunnen wij nog zinken? Geen wonder dat er het laatste woord nog niet over is gezegd. Het plan van Femke heeft terecht geleid tot een storm van verontwaardigde reacties. De voormalige woordvoerder Klaas Wilting stuift nog net niet met een voor de gelegenheid geleende wapenstok naar de Stopera, maar veel scheelt het niet. Sinds hij voor Ellie Lust aan de dijk werd gezet, heeft hij een vervelend karaktertrekje ontwikkeld.
Bij het lezen van het bericht moet ik denken aan het gezegde over de waard en het vertrouwen van de gasten. Wat zegt het over Femke dat zij haar eigen mensen niet meer zonder extra controle durft in te zetten? Een burgemeester bij wie een namaakwapen onder het bed ligt, geeft toch reden tot zorg. Ziet zij de bui soms al hangen? En wie moet over enkele maanden de waarnemers in de gaten gaan houden? Vertrouwen is mooi, maar controle is beter. Mogen wij dit de eerste stap op de weg naar paranoia noemen?
Willem Engel poseert ondertussen op de foto bij een ander bericht voor de poort van wat kennelijk een Belgisch gerechtsgebouw blijkt te zijn. Hij heeft ruzie met viroloog Marc van Ranst, die hem volgens het bericht een virusontkenner en extreemrechts zou hebben genoemd. Het eerste lijkt mij moeilijk te ontkennen en voor de rest wacht ik het oordeel van de rechter af. Willem heeft de neiging nogal overtrokken te reageren als een opmerking bij hem in het verkeerde keelgat schiet. Daarom slik ik de vergelijking met een landloper in zijn zondagse pak maar in. Voorlopig houd ik het bij de opmerking dat Willem wel zijn uiterste best doet onsympathiek over te komen en dat het oproepen van volgelingen de tegenstander op de korrel te nemen toch wel sterk doet denken aan praktijken uit het verleden.
Misschien dat het een stap in de goede richting is als Willem waarnemers zoekt om de acties van zijn volgelingen in de gaten te houden. Een soort juryleden met witte en rode vlaggetjes om duidelijk te maken wat nog net wel en wat net niet meer door de beugel kan. Femke is vast wel.zo vriendelijk hem te vertellen hoe hij zo'n systeem stevig neer kan zetten. Zij wil niet gedwongen worden de demonstraties van Willem voortaan te verbieden met een beroep op de openbare orde.
De twee kunnen natuurlijk ook de krachten bundelen. Als de volgelingen van Willem toezicht houden op de agenten en vice versa, zijn alle problemen opgelost en kunnen wij allemaal lang en gelukkig verder leven. Zelfs een Belgische viroloog hoeft dan niet meer bang te zijn. Zodra iemand te dichtbij dreigt te komen, gaat een rood vlaggetje omhoog. Het leven kan soms zo simpel zijn.
Mijn bundels met columns zijn te koop via:
