Een welverdiende uitzondering
Voordat iemand verkeerde dingen van mij gaat denken, moet ik even iets rechtzetten. Het is niet zo dat ik onze koning voortdurend op de hak wil nemen. Helemaal niet zelf. Een heel aardige vent vind ik hem zelfs, dat mag ook best een keer gezegd worden. Zo iemand die geen team van sportvrouwen kan zien zonder er dolenthousiast bovenop te springen. Van alle koningen die op de wereld rondlopen, is die van ons met afstand de leukste. Hij voelt zich zelfs niet te groot om in Den Haag een straat te gaan bekijken die door de bewoners is veranderd in een oranje nachtmerrie. Probeer daar maar eens boos op te worden. Dat lukt je dus van je levensdagen niet. Ook niet als er sommige dingen anders gaan dan gepland.
Minister Tamara van Ark komt ook niet verder dan een streng: 'Niet meer doen hoor!' De koning is gespot toen hij in die zwaar versierde straat tot wanhoop van de begeleiders onbekommerd handjes liep te schudden. Dat mag natuurlijk niet, maar onze koning is zo lekker gewoon gebleven, dat hij zich soms een welverdiende uitzondering op de regels veroorlooft.
Het schijnt te maken te hebben met een defect op een van de chromosomen. Hij wil zich wel aan de door het kabinet uitgevaardigde coronavoorschriften houden, maar toch werkt hij zich steeds opnieuw in de nesten. Hij gaat op vakantie als de rest van Nederland thuis moet blijven, doet een Grapperhausje met een Griekse restauranthouder en schudt half Den Haag de hand. Stevig vastbinden is de enige manier om hem in het gareel te houden, maar vastbinden gaat de bevoegdheden van Tamara te boven. Zij heeft premier Mark Rutte in een vertrouwelijk sms'je voorgesteld gentherapie toe te staan. Daar hebben Mark en de telefoon echter geen actieve herinnering meer aan.
De premier baalt er overigens wel van dat de koning weer de fout In is gegaan. Tamara en ik mogen het echter ook weer niet te zwaar maken. Het was niet de bedoeling van de vorst om de regels aan de koninklijke laars te lappen. Nee, dat geloof ik meteen. Maar het is in die familie wel opvallend vaak niet de bedoeling de onderdanen voor het hoofd te stoten. Iemand met slechte gedachten zou haast op het idee komen dat er wel degelijk iets van opzet in het spel is. Dat de koning soms opstaat met de behoefte zich even te doen gelden. Dat hij daarom altijd weer kans ziet mensen tegen de haren in te strijken. Ik wil dat niet elke keer tot een halszaak maken, maar dan moet de premier wel wat meer moeite doen nog eens het een en ander uit te leggen. Dat het een staatshoofd siert het goede voorbeeld te geven, bijvoorbeeld. Niet alleen op de tribune, maar ook als het om het naleven van de coronaregels gaat.
Mijn bundels met columns zijn te koop via:
