Bloeddorstige chauffeur

Het is een zomaar een gedachte, die opkomt als ik lees over de collega van een aangereden motoragent. Zou Alexander Pechtold zich uit zijn tijd in de politiek nog herinneren dat de aap bovenaan de rots de eindverantwoordelijkheid draagt en dat het ook geldt voor wat er in de tijd van de voorgangers is gebeurd? Dat het Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen waar hij de baas mag spelen bijvoorbeeld ooit een persoon met een kort lontje geschikt achtte een truck te besturen. Vervelend als die persoon er vervolgens agenten en andere verkeersdeelnemers mee overhoop gaat rijden. Dat is beslist niet de bedoeling van het bepalen van de rijvaardigheid. Dan ga ik mij toch afvragen of er wel serieus naar het aspect mentale geschiktheid is gekeken.

Na de eerste omver gekegelde agent kregen dienders van de korpsleiding de opdracht bij het zien van de brokkenpiloot een andere kant op te kijken. Niemand kwam op het idee diens rijbewijs in te vorderen en eens te gaan praten met de werkgever die hem de truck ter beschikking heeft gesteld. Misschien omdat de korpsleiding er klakkeloos op vertrouwde dat Alexander en zijn medewerkers wel zouden weten waar zij mee bezig waren. Natuurlijk zeg je dan tegen morrende agenten dat zij heel gauw hun brutale mond dicht moeten houden.

Zelfs nu - na het zoveelste incident - is er niet over praten het devies. Er is een onderzoek gaande en dat onderzoek zal vermoedelijk na enig afkoelen in de la van een overwerkte magistraat belanden. Vooral niet te streng zijn voor de chauffeur met zijn psychische beperking. Hij moet immers ook de kost verdienen. En agenten die tegen de richtlijnen in toch proberen hem en zijn voertuig te controleren, hebben er strikt genomen toch wel om gevraagd dat zij slachtoffer werden.

Nu heeft elk verhaal uiteraard twee kanten. Zaken liggen nooit zo simpel dat er meteen kan worden besloten tot het opsluiten en het weggooien van de sleutel. Ook niet als het gezonde onderbuikgevoel van rechtvaardigheid onmiddellijk die kant op wil. Ter verdediging van de chauffeur in kwestie moeten wij mee laten wegen dat niemand aan de driftige bestuurder bij het testen van zijn bekwaamheid gevraagd zal hebben of hij zich bij het ontwaren van een agent wel in voldoende mate zou weten te beheersen. Zelf heb ik ook examen moeten doen en voor zover ik weet staat die vraag niet op de in te vullen eigen verklaring. Het heeft ook iets van vragen naar de bekende weg. Weinig mensen zullen op die vraag antwoorden met een opgewekt: 'Jazeker! Zet ze maar op een rij en ik zal eens wat laten zien.' Zelfs de meest bloeddorstige chauffeur weet dat het heel onverstandig is zulke dingen bij het rijexamen te roepen.




Mijn bundels met columns zijn te koop via:


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Bloeddorstige chauffeur

Boek aan een touwtje

Van het podium

Nog een flesje

Noten en geveinsd fatsoen

Gillende sirenes