Op het spoor
Toen ik het bericht zag langskomen, wist ik al dat het waarschijnlijk om een grap zou gaan. Een grootschalig onderzoek waarbij Zwitserse mensen damesonderbroeken gaan begraven in naam van de wetenschap: je kunt op je klompen aanvoelen dat er dan iets stinkt. Of heeft Diederik Stapel na zijn val asiel gevonden in de Alpenstaat en zit hij daar nu de meest krankzinnige experimenten te verzinnen. Hoeveel Zwitserse inwoners bijvoorbeeld damesondergoed ‘model niet sexy’ toegezonden willen krijgen om er moestuintje mee te spelen? Vanaf welk percentage adviseert Diederik de Zwitserse regering een vervolgonderzoek in te stellen?
Om niet beschuldigd te worden van nalatigheid, heb ik de zoekmachine op mijn laptop gevraagd wat er zoal te melden was over Zwitserse onderbroeken. Het zou immers toch over serieuze wetenschap kunnen gaan en dan kan ik het niet maken de fine fleur van intellectueel Helvetia belachelijk te maken. Sorry, sorry en nog eens sorry. Ik had er echt geen idee van hoe belangrijk het is om te weten hoeveel Zwitserse torretjes graag de tanden in een damesonderbroek zetten.
In eerste instantie kwam er behalve het bericht dat ik al kende weinig naar boven. Alleen dat vrouwelijke soldaten in Zwitserland voortaan gebruik mogen maken van ondergoed voor dames. Een nieuwsfeit dat ik overigens ook niet meer durf te geloven, want in Zwitserland hadden de inwoners dat gevalletje vernedering ongetwijfeld al veel eerder via een referendum aan de kaak gesteld.
Mooi, dacht ik dus in eerste instantie. Dat bericht over een land waar de bevolking massaal onderbroeken staat te begraven, kan ik met een gerust hart op de stapel met nepnieuws leggen. Natuurlijk is er in Zwitserland niemand zo gek om met een dergelijk onderzoeksvoorstel naar de leiding van de faculteit te stappen. Zelfs voor een decaan met Zwitserse humor moet er wat van te maken zijn. Moeten die op te sturen onderbroeken nog van een bepaalde maat zijn, of maakt dat de torretjes niet zoveel uit? Komt er in de bijsluiter wel duidelijk de waarschuwing dat de kledingstukken ongebruikt moeten worden begraven, om de uitslag van het wetenschappelijke onderzoek niet te beïnvloeden? Het zou toch jammer zijn als Zwitserland door zo’n detailpunt naast een Nobelprijs zou grijpen.
Misschien voor de zekerheid toch even op Facebook kijken, dacht ik toen. En gelukkig maar, want volgens de pagina van de universiteit van Zürich is bioloog Marcel van der Heijden een bedrijvig en pervers mannetje. Helemaal geen nepnieuws dat de wereld in is geslingerd door Diederik Stapel of een van diens volgelingen. Alleen de naam, die doet toch niet erg Zwitsers aan. Facebook en de universiteit van Zürich blijven het antwoord schuldig, maar LinkedIn brengt mij inderdaad op het spoor van een stevige Nederlandse connectie. Ineens begin ik het allemaal een stuk beter te begrijpen. Dat bericht over die vrouwelijke Zwitserse soldaten zal ook wel verzonnen zijn door een Nederlander.
