Een dagje ouder

Het is hoopgevend dat er ook nog andere dingen te melden zijn dan hoe een of andere minkukel denkt over de politieke levenskansen van premier Mark Rutte. Dat de Denen bijvoorbeeld heel verontwaardigd zijn, omdat hun vorstin Margrethe zich heeft laten fotograferen terwijl zij een bontjas droeg bij het bezoeken van een kerkdienst. Dat gaat tenminste ergens over, denk ik bij het lezen van het bericht. Bont dragen is een stuk erger dan tijdens een verkennend gesprek naar de toekomstplannen van Pieter Omtzigt informeren.

Niemand heeft mij nog kunnen uitleggen waarom Mark de schuld krijgt van alles, terwijl D66-minister Kajsa Ollongren wegens hetzelfde akkefietje nog niet eens een vriendelijke vermaning krijgt en van iedereen rustig terug mag komen in een volgend kabinet. Het heeft iets oneerlijks. Misschien was Kajsa het wel die in opdracht van leider Sigrid Kaag over de kwestie van Pieter begon toen Mark kwam praten over de duiding van de verkiezingsuitslag. Vond hij Pieter ook geen olifant die maar beter de kamer zou kunnen verlaten voor er nog meer van het porselein sneuvelde? Als een echte heer weigert Mark haar te laten vallen. Zoals hij ook niet met de Tweede Kamer wil delen dat zij het was die hem ’s morgens om half acht al opbelde om hem te smeken toch alsjeblieft zijn mond te houden. Zit ik er ver naast met deze aanname? Ik denk het eigenlijk niet.

De Deense koningin zal zich ook wel verdedigen met een beroep op haar zwakke geheugen. Heeft zij een bontjas gedragen toen zij naar de kerk ging? Je kunt toch merken dat zij een dagje ouder begint te worden. Waarom heeft niemand van haar hofhouding ingegrepen? Zij betaalt al die lui toch niet voor niks zo’n vorstelijk salaris.

Waar heeft dat nu weer mee te maken zullen sommigen vragen. Het komt omdat ik laatst hoorde dat koningin Juliana ooit besloot haar personeel op kosten van de Nederlandse belastingbetaler een beetje fatsoenlijk te gaan belonen voor de geleverde inzet. Voor die tijd was werken voor het koningshuis kennelijk een kwestie van liefdewerk, oud papier. Ik kan mij foto’s herinneren waarop onze vroegere koningin te zien is met bont om haar nek. Nu ik weet dat de zaak destijds in goede banen werd geleid door veredelde vrijwilligers vallen die puzzelstukjes ineens op hun plaats.

Als onze huidige koning iets doms doet, redt hij zich uit de problemen door zittend op zijn strafbankje het Nederlandse volk toe te spreken. Mark kan proberen op een soortgelijke manier een vlucht naar voren te maken. Een goed voorbeeld doet goed volgen en veel valt er toch niet meer kapot te maken. Zijn geheugen begint hem parten te spelen, vertelt hij en naast hem zit doventolk Irma Sluis als een dolle met haar vinger tegen haar slaap te tikken. De landgenoten die van haar diensten afhankelijk zijn, halen opgelucht adem. Zij waren al bang dat de premier zich had laten fotograferen toen hij met een bontjas door Den Haag fietste.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Een dagje ouder

Boek aan een touwtje

Van het podium

Nog een flesje

Noten en geveinsd fatsoen

Gillende sirenes