Treurnis

Carnaval 2021 zal bij veel mensen een herinnering met een bittere nasmaak blijven. Artiesten treden op met beeldschermen als publiek, een prins staat moederziel alleen op zijn balkon de moed erin te houden, een echte liefhebber rijdt door de verlaten straat met zijn geluidsinstallatie op een aanhangwagen: treurnis in optima forma. Ik ben normaal gesproken geen type voor de grote massa, maar dit is allemaal wel erg alleen.

Om een gebaar te maken kijk ik naar uitzendingen van voorgaande jaren. Uitzendingen met veel feestende carnavalsvierders die in polonaise gelukkig lopen te zijn. Beelden uit 2020 met lieden die elkaar op anderhalve centimeter afstand in het gezicht staan te blazen. Brabantse gezelligheid met een zwart randje waarvan die mensen nog geen idee hadden. Ik probeer er ook maar niet aan te denken. Alles is beter dan weer een programma met de toeschouwers op veilige afstand.

Waaraan ik evenmin wil denken, is de zorginstelling die met de vitale medewerkers ook maar direct de personeelsleden van de administratie en de ICT heeft laten vaccineren. Eigenlijk was dat niet de afspraak, maar je kunt het maar gehad hebben en die paar achter het net vissende kwetsbare ouderen kunnen nog wel even wachten. Zij willen toch ook niet dat er straks niemand is om hun helden uit te betalen.

Minister Hugo de Jonge is niet te spreken over dit staaltje eigen initiatief. De instelling zal het een rotzorg zijn. Er is leergeld betaald toen het om de persoonlijke beschermingsmiddelen ging. Wie in goed vertrouwen op zijn beurt wacht, loopt een gerede kans als Gekke Henkie bedrogen uit te komen. Hugo is een aardige kerel, maar hij mag niet het onmogelijke verlangen.

Het tekent de gezagscrisis die Nederland na een klein jaar corona teistert. Er zijn berichten over een politie die de handen vol heeft aan het beëindigen van illegale feesten. De Amsterdamse burgemeester roept in haar wanhoop het kabinet op meer mogelijk te maken voor jongeren die thuis zitten te verpieteren. Het middel mag niet erger worden dan de kwaal. Die jongeren heeft Nederland hard nodig om de ten behoeve van kwetsbare landgenoten aangerichte schade te herstellen. Zelfs mijn persoonlijke held Diederik Gommers pleit ervoor niet alleen naar het belang van de gezondheid te kijken. Hij heeft zijn prik ook gehad, schiet door mij heen. In dat geval durf ik mijn blikveld ook te verruimen. Als hij moest wachten omdat een collega van kantoor was voorgedrongen, zou hij wel anders praten.

De hossende massa op televisie heeft geen vermoeden van wat te gebeuren staat. In hun stoutste dromen hielden die feestvierders geen rekening met een nieuw normaal, oplevend egoïsme en samen carnaval beleven via een beeldverbinding. Ik ook niet, moet ik bekennen.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Treurnis

Boek aan een touwtje

Van het podium

Nog een flesje

Noten en geveinsd fatsoen

Gillende sirenes