Zakgeld

Het gedoe over de beloning van de koning is weer begonnen. Waarschijnlijk is hij daarom met een kwade kop in het regeringsvliegtuig richting Griekenland gestapt. Je zou ook van minder recalcitrante neigingen krijgen. Heeft de brave man echt zoveel salaris nodig? En voor welke onkosten moet hij bovenop dat miljoen nog een onkostenvergoeding krijgen? Alles wordt toch al betaald. De Nederlandse overheid is al jaren zo vriendelijk voor huisvesting, personeel en comfortabel vervoer te zorgen. De koning moet alleen zelf nog betalen voor zijn vertier tijdens de vakanties, maar zo duur zal het onderhouden van een speedboot toch niet zijn. Hij is goedkoper uit als hij gewoon elk jaar een nieuwe koopt. Premier Mark Rutte is er helemaal klaar mee, maar heeft toch moeten beloven zich nog eens in de kwestie te verdiepen.

Begrijpen doe ik de premier wel. Hij wil er niet steeds aan herinnerd worden, dat hij de klappen mag opvangen voor iemand die qua salaris al zes keer zoveel toucheert en er ook nog geen belasting over hoeft te betalen. Dan voelt Rutte zich toch het sulletje van de klas. Het lijkt mij geen pretje om tijdens het bijpraten van Willy de vraag te krijgen of het zakgeld al is overgemaakt.

Kamerlid Ronald van Raak klaagt op televisie dat hij de beloning van ons staatshoofd niet meer uitgelegd krijgt aan de mensen in het land. Geloven doe ik er niks van. Dat hij het niet uitgelegd krijgt, zal er wel mee te maken hebben dat hij het niet echt probeert. De meeste aanhangers van de Socialistische Partij zijn er zonder toelichting toch al van overtuigd dat een koning best kan rondkomen van een bijstandsuitkering. Veel Nederlanders moeten het ook en met een beetje oefening valt het redelijk vol te houden. De koning kan in dat geval niet zes keer per jaar op vakantie, maar van het doorknippen van lintjes en het luisteren naar zorghelden zal hij niet zo moe worden dat daartoe een noodzaak bestaat.

Een Nederlandse premier kan zich geen speedboot van twee miljoen euro veroorloven. Rutte is al blij als hij een keer naar een concert van de Toppers kan. Het is dat zijn vriend Jort Kelder hem af en toe meeneemt, anders zou hij gedwongen zijn zich met een stapel legpuzzels te verschansen in zijn Haagse appartement. Eigenlijk moet Ronald van Raak het daar een keer over hebben. Nu wij van Rutte verwachten dat hij zo ongeveer in zijn eentje het land redt van de ondergang, mogen wij daar wel wat meer voor op tafel leggen dan de fooi die wij ‘Balkenendenorm’ noemen. Op die manier hoeft hij zich niet langer uit te laten lachen door een koning voor wie hij bij elke uitglijder de kastanjes uit het vuur moet komen halen.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Zakgeld

Boek aan een touwtje

Van het podium

Nog een flesje

Noten en geveinsd fatsoen

Gillende sirenes