Bezwering
Steeds als er weer iets ergs gebeurt, stapt iemand voor de microfoon om te roepen dat een grens is overschreden. Er valt de laatste tijd ook genoeg te roepen, misschien ligt het daaraan dat het op een bezwering begint te lijken. Boeren rijden met de trekker bij de overheid binnen, advocaten liggen letterlijk onder vuur en jongeren beschieten passerende treinen. Er heerst een cultuur in Nederland van alles moet kunnen.
Als ik weer eens een hevig verontwaardigde gezagsdrager zie opduiken met de boodschap dat het deze keer echt te ver gaat, heb ik iets van: ‘Doe er dan iets aan, als je het zo erg vindt.’ Op dat punt valt er namelijk nog wel het een en ander te verbeteren. De politie zwaait bij Jeroen Pauw met de witte vlag door te bekennen dat er geen personeel is voor het bewaken van onze morele grenzen. De straat heeft gewonnen.
Wat mij beangstigt, is de trend van groepen die er de laatste tijd een gewoonte van maken winkels leeg te roven en de politie aan te vallen. We hebben in Nederland geen behoefte aan Amerikaanse toestanden met bendes die te groot en machtig zijn geworden om nog met kans op succes aan te pakken. Wie denkt dat de zaak zich laat oplossen door gemeenten aan te sporen een blik jongerenwerkers open te trekken, maakt een catastrofale denkfout. Jongeren die eenmaal gewend zijn aan het prettige geritsel van een pak bankbiljetten, laten zich niet meer lijmen met een trajectplan en een snuffelstage. De volwassenen die op de achtergrond aan de touwtjes trekken zouden het trouwens ook niet op prijs stellen dat iemand probeert hun bedrijfsmodel te saboteren.
Premier Rutte krijgt de wind van voren als hij in ongewoon felle bewoordingen zegt dat we het tij alleen kunnen keren als we ons als zeventien miljoen Nederlanders weer verantwoordelijk gaan voelen. Zoiets horen we niet graag van een premier. We betalen hem toch niet voor niks een prettig salaris. Hij moet gewoon met een strenge wet komen. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn. Voor de verandering ben ik het deze keer echter helemaal eens met de premier. Een overheid kan dweilen, maar de kraan dichtdraaien zullen we echt zelf moeten doen.
