Neutraliteit
Soms vind ik het jammer dat ik op school niet beter heb opgelet. Waarschuwingen van docenten sloeg ik, zoals de meeste leerlingen, eigenwijs in de wind. Te druk had ik het om op mijn eigen manier de tijd door te komen en naar de docenten luisteren had daarbij niet altijd de hoogste prioriteit. Nu besef ik hoe dom dat was. Gewapend met wat meer feitenkennis had ik waarschijnlijk wel geweten wat te denken van de kwestie. Op televisie geeft de topman van Philips zichzelf een schouderklopje door te verkondigen dat het bedrijf in 2020 CO2-neutraal zal zijn. Ik vraag me af of dat veel zegt. Misschien maakt het helemaal niet zoveel uit dat een bedrijf de uitstoot compenseert door op andere terreinen een 'groene' muts op te zetten. Best mogelijk dat het alleen gaat om het volume van de uitstoot in absolute getallen. Als iemand het weet, dan hoor ik het graag.
Wat me wantrouwig maakt, is het enthousiasme waarmee politiek en bedrijfsleven het principe van de neutraliteit omhelzen. Er moet in dat geval ergens een addertje in het gras schuilen, neem ik aan. Als het echt zeer gaat doen, zou er vast met iets minder geestdrift gereageerd worden. Een grote kloof tussen de onderste en bovenste salarissen is ook heel slecht, maar voorstellen daar eens wat aan te doen, hebben toch vooral opgetrokken wenkbrauwen tot gevolg. Zo begaan met de mensheid zijn topmanagers nu ook weer niet.
Er bestaat een wijsheid over leugens, grote leugens en statistieken. De moraal ervan is dat je veel kunt onderbouwen met enig creatief rekenwerk. Een bedrijf kan bijvoorbeeld onomstotelijk aantonen dat de CO2-balans volmaakt in evenwicht is. Je moet echt thuis zijn in de materie om te kunnen zeggen: 'Wacht even, er zit een kleine denkfout in de Redenering. Het planten van bomen maakt het uitbulken van wolken CO2 helemaal niet minder schadelijk.' Of het zo is, dat weet ik niet, maar onwaarschijnlijk lijkt het me niet. Tenslotte kan ik de effecten van mijn roken ook niet opheffen door het onkruid in mijn tuin voortaan met rust te laten. Op die manier zou het wel heel simpel zijn mezelf met de medaille voor duurzaamheid te tooien. Iets voor de wereld betekenen moet wel een beetje schuren, anders telt het niet. Als de baas van Philips weer komt vertellen hoe goed zijn bedrijf bezig is, dan wil ik hem dus zien lijden. Met die brede glimlach op zijn gezicht heb ik er moeite mee zijn betoog te geloven.
