Stoppen met Facebook?

Het lijkt een niet te keren vloedgolf te zijn. Nederland is helemaal klaar met het onbetrouwbare Facebook en de ene bekende Nederlander na de andere kondigt vastberaden het vertrek uit de vriendengroep aan. Ze laten zich filmen terwijl ze met een kijk-mij-eens-principieel-zijn-houding een einde maken aan hun account. ‘Nu heb ik weer tijd voor de dingen die echt belangrijk zijn’, bazelt zo’n held ook nog. Hij somt de leuke dingen op die in het verschiet liggen: lezen, in de tuin werken, met vrienden praten. De hemel gaat open. Bizar dat mensen eerst van Facebook af moeten om te ontdekken dat ze met vrienden ook gewoon een gesprek kunnen voeren. Geen opgestoken duimpje meer, maar gewoon: ‘Wat krijg je toch een dikke pens, man.’ Echte vrienden hebben er geen probleem mee elkaar tijdens het ombladeren de waarheid te zeggen.

Ombladeren? Dat is natuurlijk ook iets om te overwegen. Even heb ik tijd nodig om te schakelen. Ik ben niet zo snel als het aankomt op inspelen op kansen die mijn pad kruisen. Al die afhakende Facebookers zitten nu ineens met een berg lege tijd die ze moeten zien te vullen. Lezen is wat ze willen en iets te lezen kunnen ze krijgen. Die tuin kan best wachten. Als ik zo brutaal mag zijn een suggestie te doen. Ik weet nog wel een paar boeken die de moeite van het lezen meer dan waard zijn. Ze zijn heel gemakkelijk te bestellen via mijn auteursblog.

Het is natuurlijk geen oplossing voor de lange termijn, maar ik denk dat de meeste flinkerds hun verontwaardiging toch niet volhouden. Over zes maanden hangen ze allemaal weer aan het scherm en schreeuwen om het hardst: ‘Hier ben ik weer.’ De opgestoken duim is balsem voor de ziel. Een oplossing voor even is genoeg. Stoppen met Facebook is net als stoppen met roken. Ermee beginnen is simpel, het volhouden bijna onmogelijk. Je moet er sterk voor in je schoenen staan en dat is geen eigenschap die bij Facebookers als eerste in het oog springt. Sterke karakters hebben het niet nodig elkaar voortdurend complimentjes te geven. Zij hebben het veel te druk met leven.

Zelf zal ik me niet wagen aan borstgetrommel. Het lukt al niet mijn pijp aan de wilgen te hangen. Mijn karakter is zwak en ik heb de lijn met de rest van de wereld hard nodig om aan mijn toekomst te werken. Alleen in mijn virtuele wereld wacht ik liever geduldig op de terugkeer van de strijders voor onze privacy. Ze hoeven zich geen zorgen te maken. Terwijl de rest van Nederland flink is, zal ik het fort wel bewaken.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Stoppen met Facebook?

Boek aan een touwtje

Van het podium

Nog een flesje

Noten en geveinsd fatsoen

Gillende sirenes