Kerst
December is toch wel een van mijn favoriete maanden. Na de triste leegte van november breekt letterlijk en figuurlijk een tijd van verlichting aan. Er gebeurt zoveel, dat ik moeite heb om alles bij te benen. Terwijl Sinterklaas nog bezig is met het uitrijden van de geschenken, maak ik al plannen voor het kerstfeest, en onder het mom dat het nu eenmaal zo hoort, verschijnt alvast de adventskrans met de kaarsjes in de woonkamer.
De boom moet jammer genoeg wachten tot na het uitpakken van de cadeautjes. Zelf geloof ik eigenlijk niet dat Sinterklaas er veel moeite mee heeft, maar mijn vriendin neemt op dit punt resoluut stelling: de boom komt er pas in op 6 december.
Het is meer dan ik kan opbrengen. Zodra het pakpapier en mijn vriendin van het toneel zijn verdwenen, haast ik mij naar de zolder, waar de boom met lampjes al ongeduldig op mij staat te wachten. Blij als een kind ga ik in de weer met ballen, klokjes en kerstbeertjes. Het past waarschijnlijk niet bij elkaar, maar ik vind het resultaat elk jaar opnieuw een plaatje. Laat de kerst maar komen.
Laatst hoorde ik, dat het niet meer schijnt te kunnen de feestdagen te nadrukkelijk als ‘kerstfeest’ te benoemen. Nederland is een tolerant land. We moeten er rekening mee houden, dat er ook Nederlanders zijn met een andere overtuiging. Nederlanders die ook gezellig willen feesten onder het genot van een sneetje ‘feeststol’.
Hoe jammer ik het ook voor die Nederlanders vind: van Kerstmis moeten ze afblijven. Op dat punt ben ik nu eens heel strikt in de leer. Ze kunnen van mijn part op hun hoofd gaan staan. Ik laat mij het leukste stuk van december niet afpakken.
